🔮 Σε μια μικρή σοφίτα, γεμάτη παλιά κουτιά και μυρωδιά από σκόνη και μυστήριο,
ένα παιδί — ο Νικόλας — βρήκε κάτι που δεν έμοιαζε με τίποτα απ’ όσα είχε δει.
Ήταν ένα λευκό βιβλίο.
Ούτε τίτλο είχε, ούτε γράμματα, ούτε σχέδια — μόνο μια φράση γραμμένη στη ράχη του με χρυσά γράμματα:
🌟 «Άνοιξέ με μόνο αν πιστεύεις στα θαύματα.»
Ο Νικόλας γέλασε.
«Ε, τότε, νομίζω πως ήρθε η ώρα!» είπε και το άνοιξε.
📖 Στην πρώτη σελίδα δεν υπήρχε τίποτα.
Μα μόλις ακούμπησε το χέρι του,
εμφανίστηκαν λέξεις που έλαμπαν σαν φως από κερί:
🖋️ «Γράψε μια λέξη — κι ο κόσμος θα ξεκινήσει από αυτή.»
Ο Νικόλας σκέφτηκε λίγο…
Έγραψε με το δάχτυλό του τη λέξη “ουρανός.”
Ξαφνικά, γύρω του άνοιξε ένας καταγάλανος ουρανός.
Τα σύννεφα σχημάτιζαν σχήματα που γελούσαν,
και ο ήλιος του ψιθύρισε:
☀️ «Καλώς ήρθες, Δημιουργέ.»
🖍️ Στη δεύτερη σελίδα, οι λέξεις άλλαξαν ξανά:
«Ζωγράφισε κάτι που σου λείπει — κι αυτό θα ζωντανέψει.»
Ο Νικόλας πήρε ένα παλιό μολύβι που βρήκε στο πάτωμα.
Σκέφτηκε…
κι άρχισε να ζωγραφίζει ένα μικρό σκυλάκι.
Πριν προλάβει να τελειώσει τη μύτη του,
ένα “γαβ” αντήχησε μέσα στο δωμάτιο! 🐾
Το σκυλάκι τινάχτηκε από τη σελίδα, κουνούσε την ουρά του και τον έγλειψε στο μάγουλο.
Ο Νικόλας άρχισε να γελάει.
«Αυτό είναι το πιο ζωντανό βιβλίο που έχω δει ποτέ!»
💨 Στην τρίτη σελίδα, η φράση έγραφε:
«Φύσηξε απαλά και σκέψου κάτι που φοβάσαι.»
Ο Νικόλας δίστασε.
Έσκυψε, φύσηξε απαλά… και σκέφτηκε το σκοτάδι.
Τη στιγμή που το έκανε, το φως στο δωμάτιο έσβησε.
Από το βιβλίο ξεχύθηκε μια σκιά.
Όχι τρομακτική — μα απαλή, σαν νυχτερινή κουβέρτα.
Η σκιά ψιθύρισε:
🌑 «Εγώ είμαι ο φόβος σου, αλλά δεν ήρθα να σε πειράξω.
Ήρθα να σου θυμίσω ότι ακόμα κι όταν δεν βλέπεις το φως, εκείνο περιμένει πίσω μου.»
Και τότε το σκοτάδι χάθηκε —
κι άφησε πίσω του μικρά λαμπερά σημεία, σαν αστέρια.
💫 Στην τέταρτη σελίδα, οι λέξεις έγραφαν:
«Πες μια μαγική λέξη — κι ό,τι αγαπάς περισσότερο θα γεμίσει τον κόσμο.»
Ο Νικόλας σκέφτηκε, έκλεισε τα μάτια,
κι είπε τη λέξη “Αγάπη.”
Το βιβλίο άνοιξε διάπλατα.
Από τις σελίδες του ξεχύθηκαν χρώματα — κόκκινα, χρυσαφένια, λευκά — που γέμισαν τη σοφίτα.
Οι τοίχοι έλαμψαν, τα παιχνίδια γύρω του χαμογέλασαν,
κι ο αέρας μύρισε βανίλια και καλοκαίρι.
Μέσα στα φώτα, η φωνή του βιβλίου είπε:
📜 «Η φαντασία σου είναι το κλειδί, Νικόλα.
Μπορείς να πλάσεις κόσμους, να γιατρέψεις λύπες, να φέρεις φως όπου υπάρχει σκιά.
Αρκεί να πιστεύεις… και να δημιουργείς.»
Όταν ο Νικόλας έκλεισε το βιβλίο,
οι σελίδες του είχαν πάλι γίνει λευκές.
Μόνο μια μικρή φράση έμεινε στο εξώφυλλο:
✨ «Τώρα ξέρεις ποιος γράφει τα θαύματα.»
💖 Ηθικό Δίδαγμα:
Η φαντασία είναι η πιο δυνατή μαγεία που υπάρχει.
Ό,τι ζωγραφίζεις, σκέφτεσαι ή λες με αγάπη,
αφήνει φως γύρω σου.
Κι έτσι, ο κόσμος γίνεται λίγο πιο όμορφος —
γιατί είναι γραμμένος κι από σένα. 🌟
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης