🕊️ Πρόλογος
Υπάρχουν ερωτήσεις που κάθε παιδί κάνει —
κι ερωτήσεις που κάθε γονιός φοβάται να απαντήσει.
Μία από αυτές είναι: «Τι γίνεται όταν κάποιος πεθαίνει;»
Το παραμύθι «Το Φως που Μένει» δεν προσπαθεί να δώσει επιστημονικές απαντήσεις,
ούτε να διώξει τη λύπη.
Ανοίγει μια μικρή χαραμάδα φωτός,
εκεί όπου το παιδί και ο γονιός μπορούν να καθίσουν μαζί,
να μιλήσουν για τη ζωή, την απώλεια και — πάνω απ’ όλα — για την αγάπη που δεν τελειώνει ποτέ.
Είναι μια ιστορία για το πώς η καρδιά μας κρατά όσους αγαπήσαμε·
μια ιστορία για τη δύναμη του χαμόγελου, του παιχνιδιού και του “σ’ αγαπώ” που μένει.
Γιατί, όπως λέει κι ο πατέρας στην Ίριδα,
✨ «Όσο ζούμε με αγάπη, το φως τους δεν σβήνει ποτέ.»
🌌 Το Φως που Μένει
Η νύχτα είχε απλώσει τα βελούδινα χέρια της πάνω στο σπίτι.
Έξω, τα αστέρια έλαμπαν σιωπηλά — κι ένα απ’ αυτά έμοιαζε να τρεμοπαίζει περισσότερο από τα άλλα.
Η μικρή Ίριδα στεκόταν στο παράθυρο και το κοιτούσε.
— «Μπαμπά;» ρώτησε σιγανά.
— «Ναι, μικρή μου;»
— «Η γιαγιά τώρα είναι εκεί πάνω;»
Ο πατέρας σιώπησε για λίγο. Πλησίασε, κάθισε δίπλα της και την πήρε αγκαλιά.
— «Νομίζω πως ναι,» είπε τελικά. «Ίσως όμως να είναι και κάπου πιο κοντά απ’ όσο φαντάζεσαι.»
— «Μα πώς γίνεται να είναι και κοντά και μακριά;»
Ο πατέρας χαμογέλασε.
— «Θες να σου πω μια ιστορία; Μια ιστορία που μου είπε κι εμένα η δική μου μαμά, όταν ήμουν παιδί;»
Η Ίριδα ένευσε. Τα μάτια της έλαμπαν όπως τα αστέρια έξω.
◆ «Μια φορά κι έναν καιρό,» άρχισε ο πατέρας,
«ήταν ένα μικρό φως. Ένα φως που ζούσε μέσα σε κάθε άνθρωπο.
Όταν οι άνθρωποι γελούσαν, το φως γινόταν δυνατότερο. Όταν αγαπούσαν, φώτιζε όλο τον κόσμο γύρω τους.
Κι όταν κάποιος κουραζόταν και ήθελε να ξεκουραστεί, το φως δεν έσβηνε — απλώς ταξίδευε ψηλά, στον ουρανό. Εκεί γινόταν αστέρι, για να θυμίζει στους άλλους πως κάποτε έλαμπε εδώ στη Γη.»
Η Ίριδα έγειρε το κεφάλι της στον ώμο του.
— «Δηλαδή, όταν κάποιος πεθαίνει, γίνεται αστέρι;»
— «Ίσως όχι ακριβώς αστέρι,» είπε ο πατέρας απαλά. «Μπορεί να γίνει αεράκι, ή μυρωδιά από γιασεμί, ή γέλιο που δεν ξέρεις από πού έρχεται. Αλλά είναι πάντα εδώ, σε κάτι που σε κάνει να χαμογελάς.»
Η Ίριδα σκέφτηκε λίγο.
— «Άρα… η γιαγιά είναι στο φως;»
Ο πατέρας την κοίταξε στα μάτια.
— «Ναι, μικρή μου. Και κάθε φορά που γελάς, που παίζεις, που βοηθάς κάποιον, εκείνη χαμογελά. Γιατί βλέπει το φως της να συνεχίζει μέσα σου.»
Η Ίριδα έμεινε για λίγο σιωπηλή. Έπειτα, είπε ψιθυριστά:
— «Αλλά… εγώ φοβάμαι. Αν φύγεις κι εσύ μια μέρα;»
Ο πατέρας χαμογέλασε, και τα μάτια του έλαμψαν μ’ εκείνο το ήσυχο φως που έχουν μόνο οι αληθινοί μεγάλοι.
— «Ξέρεις… κι εγώ φοβάμαι. Κανείς δεν ξέρει πότε θα φύγει, και κανείς δεν θέλει να το κάνει.
Αλλά δεν ζούμε για να φοβόμαστε τη μέρα που θα φύγουμε, Ίριδα μου.
Ζούμε για να γελάμε, να αγαπάμε και να κάνουμε τον κόσμο λίγο πιο όμορφο κάθε μέρα.
Κι όσο το κάνουμε αυτό, το φως μας μεγαλώνει. Και όταν έρθει η ώρα μας, απλώς… αλλάζουμε ουρανό.»
Η Ίριδα χαμογέλασε μέσα στα δάκρυά της.
— «Δηλαδή… όσο παίζω και γελάω, εσύ θα είσαι μαζί μου;»
— «Πάντα,» είπε ο πατέρας και την αγκάλιασε σφιχτά.
«Ακόμα κι όταν δε θα με βλέπεις, θα είμαι στο φως που σε αγκαλιάζει. Γιατί η αγάπη, Ίριδα μου, δεν τελειώνει ποτέ. Μόνο αλλάζει τόπο.»
Το δωμάτιο γέμισε με ένα απαλό φως.
Έξω, το αστέρι που έλαμπε τρεμάμενα φάνηκε να λάμπει πιο δυνατά — σαν να χαμογελούσε κι εκείνο.
Η Ίριδα ξάπλωσε, κουρνιασμένη στην αγκαλιά του πατέρα της.
— «Μπαμπά… θα της πεις της γιαγιάς πως τη θυμάμαι;»
— «Δεν χρειάζεται να της το πω εγώ,» είπε ο πατέρας χαμογελώντας. «Το νιώθει κάθε φορά που γελάς.»
Η Ίριδα έκλεισε τα μάτια.
Κι εκείνη τη νύχτα, μέσα στον ύπνο της, είδε τη γιαγιά της να περπατά σ’ ένα λιβάδι γεμάτο φως —
να της κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα και να της λέει:
✨ «Ζήσε, μικρή μου. Ζήσε όσο πιο δυνατά μπορείς.»
💫 Ηθικό Δίδαγμα:
Ο θάνατος δεν είναι το τέλος· είναι η αρχή ενός νέου φωτός.
Όσοι αγαπάμε δεν φεύγουν ποτέ — γίνονται μέρος της χαράς μας, του παιχνιδιού μας, των στιγμών που ζούμε.
Κι όσο ζούμε με αγάπη, το φως τους μένει μέσα μας, άσβηστο, αιώνιο. 🌠
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης