🌆 Στην πολιτεία του Έτοιμου Κόσμου, τίποτα δεν χρειαζόταν να το φτιάξεις.
Τα παιχνίδια εμφανίζονταν μόνα τους. Οι ζωγραφιές ήταν έτοιμες μέσα σε βιβλία. Τα κτίρια χτιζόντουσαν μόνα τους με ένα κουμπί.
👦 Ο μικρός Άρης ζούσε εκεί. Είχε άπειρα παιχνίδια, αλλά… δεν χαμογελούσε.
— «Γιατί δεν παίζεις;» τον ρώτησε κάποτε η γιαγιά του.
— «Γιατί… δεν είναι δικά μου.»
🔧 Μια νύχτα, μέσα στον ύπνο του, άκουσε μια φωνή:
— «Αν δεν μπορείς να δημιουργήσεις, τότε δεν μπορείς να ονειρευτείς…»
🛠️ Την επόμενη μέρα, βρήκε ένα χαρτί στη μυστική τσέπη της τσάντας του. Έγραφε:
«Πήγαινε στο Πάρκο των Ακατασκεύαστων Πραγμάτων.»
👣 Ο Άρης ξεκίνησε. Το πάρκο ήταν γεμάτο… πράγματα που δεν ήταν τίποτα ακόμη.
Ξύλα, κουμπιά, σύρματα, παλιές σελίδες, μαρκαδόροι, κλωστές. Όλα πεταμένα.
Στην αρχή, έμεινε ακίνητος. Τι να τα κάνει;
🎨 Μέχρι που έπιασε ένα κουμπί και το κόλλησε σε ένα φύλλο.
Μετά έδεσε δίπλα του ένα σύρμα.
Και κάπως έτσι, σιγά σιγά… έφτιαξε τον πρώτο του δράκο!
Ήταν στραβός. Με ένα μάτι. Αλλά…
🧡 …ήταν δικός του.
📣 Από εκείνη τη μέρα, ο Άρης γύριζε κάθε απόγευμα στο Πάρκο και έφτιαχνε.
Μια φορά ένα πλοίο από κουτιά παπουτσιών.
Μια άλλη έναν φάρο από μπουκάλια.
Και μια μέρα… μια μικρή πόλη από όλα όσα οι άλλοι είχαν πετάξει.
🌟 Οι φίλοι του τον ρωτούσαν:
— «Μα γιατί φτιάχνεις όλα αυτά αφού υπάρχουν έτοιμα;»
Κι εκείνος απαντούσε:
«Γιατί όταν δημιουργώ, ένα κομμάτι μου μένει μέσα σ’ αυτό που έφτιαξα. Και μόνο τότε… το αγαπάω αληθινά.»
🏡 Σιγά σιγά, το Πάρκο των Ακατασκεύαστων Πραγμάτων γέμισε με όνειρα σε μορφή, με σκέψεις που έγιναν παιχνίδι, με καρδιές που έγιναν σπίτια.
🧩 Ο Δράκος της Φαντασίας
🐉 Ο δράκος του Άρη, με το μάτι-κουμπί και τα φτερά από φύλλα, στεκόταν στο κέντρο του Πάρκου.Μπορεί να ήταν φτιαγμένος από απλά υλικά, μα… κάτι παράξενο συνέβαινε.
🌀 Όταν ο Άρης πλησίαζε με μια νέα ιδέα, ο δράκος έτρεμε ελαφρά.Όταν κάποιο άλλο παιδί δημιουργούσε κάτι κοντά του, τα φτερά του γυάλιζαν, σαν να του έδιναν δύναμη.
👧 Η Λένα, η πρώτη που ήρθε να τον βοηθήσει, έφερε μια παλιά σκούπα και μια κορδέλα.
— «Θα φτιάξω έναν ιπτάμενο σκύλο με φτερά από πανιά!»Και το έκανε.
🛶 Ο Μίλτος έφτιαξε ένα καράβι με καπάκια από μπουκάλια και τιμόνι από χάρτινο πιάτο.
— «Θα ταξιδεύει στις ιδέες που δεν λέγονται με λόγια.»
🌈 Κάθε μέρα, κι ένα καινούργιο παιδί ερχόταν. Κάθε μέρα, κι ένα νέο δημιούργημα γεννιόταν.Το Πάρκο έγινε ένας κόσμος από χαρτόνι, κουμπιά, φαντασία και ενέργεια.Όμως… δεν άρεσε σε όλους.
👨🏫 Οι μεγάλοι της Πολιτείας του Έτοιμου Κόσμου άρχισαν να ανησυχούν.
— «Γιατί τα παιδιά δεν χρησιμοποιούν τα έτοιμα παιχνίδια μας;»
— «Γιατί προτιμούν κάτι… φτιαγμένο από σκουπίδια;»
⚠️ Μια μέρα, κρέμασαν μια ταμπέλα έξω από το Πάρκο:
❌ «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ.
🧒 Ο Άρης διάβασε την ταμπέλα και για πρώτη φορά… λύγισε.
— «Μήπως έχουν δίκιο;»
Όμως ο δράκος, που ως τότε ήταν ακίνητος, κούνησε το φτερό του.Και τότε ο Άρης κατάλαβε.
💡 Δημιουργία δεν είναι μόνο χαρά. Είναι θάρρος.Είναι η επιλογή να φτιάξεις κάτι ακόμη κι όταν οι άλλοι δεν το πιστεύουν.
🌠 Όταν ο Δράκος Πέταξε
📜 Μετά την απαγορευτική ταμπέλα, το Πάρκο των Ακατασκεύαστων Πραγμάτων έμεινε άδειο.Τα παιδιά δεν τόλμησαν να επιστρέψουν.Κάθονταν στα σπίτια τους, μπροστά στα τέλεια παιχνίδια που τους έδιναν έτοιμα.Αλλά… δεν γελούσαν πια.
👦 Ο Άρης καθόταν μόνος μπροστά στον δράκο του.
— «Ίσως δεν έπρεπε να τον φτιάξω…» μουρμούρισε.Και τότε… άκουσε ένα θόρυβο πίσω του.
👧 Ήταν η Λένα. Με μια κούτα γεμάτη παλιά υφάσματα και κουμπιά.
— «Μπορεί να μην επιτρέπεται. Αλλά εγώ δεν μπορώ να σταματήσω να φτιάχνω.»Και κάθισε δίπλα του.
🔧 Ύστερα ήρθε ο Μίλτος. Με ένα κουτί από καπάκια και χαλασμένα ρολόγια.
— «Θυμάσαι το καράβι με τα όνειρα; Το τελείωσα. Θες να το δεις;»
👫 Κι ένα–ένα, όλα τα παιδιά γύρισαν.Έφτιαξαν φτερά, σπίτια από σύρμα, γέφυρες από κουτιά.Ο δράκος… άρχισε να τρέμει.
🌀 Και ξαφνικά, μπροστά στα μάτια όλων… ο δράκος τίναξε τα φτερά του.Αργά, ήσυχα, μα σταθερά… σηκώθηκε στον αέρα!
🎆 Όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
— «Ζωντάνεψε…» ψιθύρισε η Λένα.
— «Όχι. Δεν ζωντάνεψε. Πήρε τη ζωή που του δώσαμε!» απάντησε ο Άρης.
🌈 Ο δράκος πέταξε πάνω από την Πολιτεία του Έτοιμου Κόσμου.Πάνω από τους δρόμους, τα σπίτια, τα έτοιμα παιχνίδια και όπου περνούσε, γεννιόταν μια σπίθα.Μια σπίθα που έλεγε:
✨ «Μπορείς να φτιάξεις.Μπορείς να ονειρευτείς.Μπορείς να δημιουργήσεις κάτι που δεν υπήρχε — μέχρι να το κάνεις.»
—📚 Από τότε, η Πολιτεία άλλαξε όνομα.Ονομάστηκε Η Χώρα των Δημιουργών.
🎨 Και στο κέντρο της, στο Πάρκο, έμεινε μία πινακίδα:
“Όλα ήταν κάποτε άχρηστα…μέχρι που κάποιος τα πίστεψε.”
🧡 Τέλος – ή αρχή για κάθε παιδί που αποφασίζει να δημιουργήσει με τα δικά του χέρια έναν καινούριο κόσμο.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης