🌟 Κάποτε, σε ένα μικρό χωριό δίπλα στη θάλασσα, ζούσε ένα παιδί που το έλεγαν Ιωάννη. Του άρεσε να κάθεται στην ακρογιαλιά και να κοιτάζει τον ορίζοντα, εκεί όπου η θάλασσα άγγιζε τον ουρανό. Ένιωθε ότι κάπου εκεί έξω τον περίμενε κάτι πολύτιμο, ένας θησαυρός που δεν ήξερε ακόμα ποιος ήταν.
♦ Ένα βράδυ, είδε ένα όνειρο. Ένας γέροντας με μάτια σαν αστέρια του είπε:
«Ο αληθινός σου θησαυρός σε περιμένει. Μα για να τον βρεις, πρέπει να ακούς την καρδιά σου και να μην φοβηθείς το ταξίδι.»
♦ Ο Ιωάννης ξύπνησε με την καρδιά του να χτυπά δυνατά. Ήξερε ότι έπρεπε να φύγει. Έβαλε λίγες προμήθειες σε ένα σακούλι, αποχαιρέτησε τη μητέρα του και ξεκίνησε το ταξίδι.
🌊Πρώτα έφτασε σε ένα νησί, όπου οι άνεμοι δεν σταματούσαν να φυσούν. Εκεί γνώρισε ένα γλάρο που μιλούσε.
«Ο θησαυρός σου είναι μακριά,» του είπε. «Μα για να τον βρεις, πρέπει να μάθεις να ακούς τον κόσμο γύρω σου.»
♦ Ο Ιωάννης έκλεισε τα μάτια και άκουσε: το θρόισμα των φύλλων, το κύμα που αγκάλιαζε την ακτή, το σφύριγμα του ανέμου. Κατάλαβε ότι ο κόσμος μιλούσε πάντα· απλώς εκείνος δεν είχε μάθει να τον ακούει.
🏜️ Στη συνέχεια, ταξίδεψε σε μια μεγάλη έρημο. Οι μέρες ήταν καυτές και οι νύχτες παγωμένες. Κάποτε, έπεσε εξαντλημένος στην άμμο και παραλίγο να χάσει την ελπίδα του.
♦ Μα τότε εμφανίστηκε μπροστά του μια καμήλα που του είπε:
«Όταν η καρδιά σου λέει να συνεχίσεις, τότε δεν υπάρχει έρημος που να μπορεί να σε σταματήσει.»
♦ Ο Ιωάννης πήρε δύναμη. Σήκωσε το βλέμμα του και είδε τον ουρανό γεμάτο αστέρια. Ένιωσε ότι τον οδηγούσαν πιο κοντά στον θησαυρό του.
🏰 Στο τέλος του ταξιδιού, έφτασε σε έναν αρχαίο ναό, με τοίχους που έλαμπαν σαν χρυσάφι. Στην καρδιά του ναού υπήρχε ένας μεγάλος καθρέφτης.
♦ Ο Ιωάννης πλησίασε, γεμάτος αγωνία. Περίμενε να δει χρυσά νομίσματα, κοσμήματα ή πετράδια. Μα ο καθρέφτης έδειχνε μόνο το πρόσωπό του.
♦ «Μα… αυτός είναι ο θησαυρός; Εγώ;» ρώτησε με απορία.
♦ Τότε η φωνή του γέροντα αντήχησε ξανά:
«Ναι, παιδί μου. Ο θησαυρός δεν ήταν ποτέ έξω από σένα. Ήταν πάντα μέσα σου. Είναι η καρδιά σου, τα όνειρά σου, η δύναμη να προχωράς, η αγάπη που μοιράζεις. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός που υπάρχει.»
♦ Το ταξίδι τελείωσε και ο Ιωάννης γύρισε στο χωριό του διαφορετικός. Δεν κρατούσε σακούλια με χρυσάφι, αλλά είχε μάθει να ακούει τον κόσμο, να πιστεύει στην καρδιά του και να μοιράζεται αγάπη.
♦ Κι έτσι, όπου κι αν πήγαινε, έφερνε φως και χαρά στους γύρω του. Και όλοι έλεγαν:
«Ο Ιωάννης βρήκε τον θησαυρό της καρδιάς.»
✨ Ηθικό δίδαγμα:
Ο αληθινός θησαυρός δεν βρίσκεται σε χρυσάφι ή πετράδια, αλλά μέσα μας. Είναι η καρδιά μας, τα όνειρά μας και η αγάπη που δίνουμε στους άλλους.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης