🎁 Μια φορά κι έναν καιρό, μέσα σε ένα μεγάλο χιονισμένο δάσος γεμάτο λαμπιόνια και μυρωδιές από κανελάδα, ζούσε ένα μικρό αγόρι, ο Γιάννης. Ήταν τόσο περίεργος που, όπως έλεγε η μητέρα του, «θα μπορούσε να βρει μυστική πόρτα ακόμα και μέσα στο ψυγείο».
✨ Ένα απόγευμα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ο Γιάννης μπήκε βαθιά στο δάσος για να βρει ένα δέντρο που “μοσχοβολούσε πιο πολύ κι από μελομακάρονο”. Εκεί, ανάμεσα στα χιονισμένα κλαδιά, είδε κάτι να λάμπει σαν μικρός ήλιος.
🎄 Κι εκεί στεκόταν ο μάγος Λουμινόρ, ένας καλοσυνάτος γέροντας με μακρύ μανδύα και ένα καπέλο που είχε πάνω του περισσότερα αστέρια κι από τον χειμωνιάτικο ουρανό. Στο χέρι του κρατούσε ένα ραβδί που έλαμπε σαν χριστουγεννιάτικη μπάλα.
🍬 «Χο-χο-χω! Όχι, δεν είμαι ο Άι-Βασίλης!», είπε και γέλασε ο μάγος μόλις είδε τον Γιάννη να κοκαλώνει. «Απλώς ψάχνω τον μαθητευόμενο που θα με βοηθήσει να ανάψω τη Μεγάλη Χριστουγεννιάτικη Φλώγα.»
⭐ Ο Γιάννης έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Εγώ; Μα εγώ… το μόνο που ανάβω είναι το φωτάκι στο ψυγείο όταν ανοίγω την πόρτα!»
🎅 Ο μάγος γέλασε τόσο δυνατά, που έπεσε χιόνι από τα δέντρα.
«Είσαι ακριβώς αυτός που χρειάζομαι! Έλα!»
🔔 Και έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια. Ο μάγος οδήγησε τον Γιάννη σε ένα ξέφωτο όπου υπήρχε ένας τεράστιος, γιγάντιος, ολοφώτεινος χιονάνθρωπος… που μιλούσε.
⛄ «Καλώς ήρθες, μικρέ!» είπε ο χιονάνθρωπος χαμογελώντας. «Αν θες να μάθεις τη μαγεία των Χριστουγέννων, πρέπει πρώτα να περάσεις μια δοκιμασία:
να μην… γελάσεις.»
🍪 Ο Γιάννης προσπάθησε. Πραγματικά. Αλλά… ο χιονάνθρωπος άρχισε να κουνάει τα χέρια του σαν κουτάλια που χορεύουν, να τραγουδάει άσχημα και να κάνει μορφασμούς.
Ο Γιάννης άντεξε πέντε δευτερόλεπτα.
Και μετά…
«ΧΑΧΑΧΑ!»
🎀 Ο μάγος φώναξε χαρούμενος:
«Πέρασες! Μόνο οι πιο καθαρές καρδιές γελάνε τόσο δυνατά!»
🌟 Ο Λουμινόρ σήκωσε το ραβδί του ψηλά, και όλο το δάσος φωτίστηκε. Μικροσκοπικά φωτάκια ξεπήδησαν από το έδαφος σαν χρυσές πυγολαμπίδες.
🎆 «Αυτή είναι η Μεγάλη Χριστουγεννιάτικη Φλώγα!» είπε ο μάγος. «Και εσύ, Γιάννη, είσαι τώρα ο Φύλακας της Χριστουγεννιάτικης Φαντασίας.»
🎉 Ο Γιάννης πήδηξε από τη χαρά του.
«Δηλαδή μπορώ να κάνω μαγεία;»
🧙♂️ Ο μάγος του έδωσε ένα μικρό ραβδί.
«Φυσικά! Αρκεί να μην το χρησιμοποιήσεις για να πολλαπλασιάσεις τις σοκολάτες σου. Το δοκίμασε ένας μαθητής μου πέρυσι και… ακόμα τις μαζεύουμε.»
✨ Ο Γιάννης γέλασε κι έκανε μια μικρή σβούρα.
Μια χρυσή σπίθα έφυγε από το ραβδί του και έπεσε πάνω σε μια κουκουναριά.
Και τότε η κουκουναριά…
άρχισε να τραγουδάει κάλαντα με φωνή όπερας!
😆 Ο μάγος χτύπησε το μέτωπό του.
«Ωχ… ελπίζω να μην τη δει ο Άι-Βασίλης. Πέρυσι είχαμε έναν χορευτή τάρανδο και δεν ξεκολλούσε από τη σκηνή!»
🎄 Και έτσι, ο Γιάννης και ο Λουμινόρ έγιναν φίλοι, φύλακες του δάσους και μεγάλοι μπελάδες για όποιον δεν ήθελε να γελάει.
🎁 Και κάθε Χριστούγεννα, το μαγικό δάσος φωτιζόταν χάρη στην πιο δυνατή μαγεία που υπάρχει:
Το γέλιο.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης