🌹 Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πόλη που είχε ξεχάσει το χρώμα. Όλα ήταν γκρι, ο ουρανός, τα σπίτια, ακόμα και οι άνθρωποι είχαν ξεχάσει να γελούν, για αυτό αυτή την πόλη την έλεγαν Ομίχλη.
✨ Σε ένα μικρό σπιτάκι ζούσε η Λίνα, ένα κορίτσι με μια φωνή που μπορούσε να ζεστάνει ακόμα και τον χειμώνα. Μα κανείς δεν μπορούσε να την ακούσει. Μέχρι που ένα βράδυ, εμφανίστηκε ένα μικρό αγόρι με χρυσά μάτια, τον έλεγαν Φωτεινό.
✨ «Έχω ακούσει το τραγούδι σου», της είπε. «Είναι γεμάτο αγάπη. Ίσως εσύ και εγώ μπορούμε να σώσουμε την πόλη αυτή.»
✨ Μα για να το καταφέρνουμε πρέπει να βρούμε το Τριαντάφυλλο της Καρδιάς, που φυτρώνει μονάχα όταν δύο καρδιές αγαπιούνται αληθινά. Έτσι λοιπόν το ταξίδι τους ξεκίνησε, με σκιές να τους ακολουθούν και θλιμμένες φωνές να τους ψιθυρίζουν: «Η αγάπη δε ζει πια εδώ.»
✨ Κι όμως, η Λίνα και ο Φωτεινός δεν τα παράτησαν. Μοίραζαν αγκαλιές, τραγούδια και ελπίδα, ώσπου έφτασαν σε μια κοιλάδα γεμάτη καθρέφτες. Εκεί, είδαν τον μεγαλύτερο τους φόβο: ο οποίος ήταν να μείνουν μόνοι τους.
✨ Η Λίνα έπιασε το χέρι του Φωτεινού και του είπε. «Ακόμα κι αν όλα χαθούν, εγώ σε αγαπώ.» Και τότε, από το έδαφος φύτρωσε ένα μοναδικό τριαντάφυλλο, κατακόκκινο, ήταν το Τριαντάφυλλο της Καρδιάς.
✨ Μόλις το κράτησαν μαζί, κύματα χρώματος απλώθηκαν στην πόλη. Οι άνθρωποι ξύπνησαν από τον γκρίζο ύπνο τους και θυμήθηκαν… να αγαπούν.
✨ Η Λίνα και ο Φωτεινός στάθηκαν στο κέντρο της πόλης. Το Τριαντάφυλλο έλαμπε στο χέρι τους.
— «Τι θα το κάνουμε τώρα;» ρώτησε η Λίνα.
— «Θα το φυτέψουμε στην καρδιά της πόλης», είπε ο Φωτεινός. «Εκεί που γεννιούνται τα όνειρα.»
✨ Μα τότε εμφανίστηκε μπροστά τους ο Άρχοντας της Σιωπής. Το πρόσωπό του ήταν σκοτεινό και η φωνή του βαριά.
— «Η αγάπη είναι αδύναμη. Η σιωπή είναι ασφάλεια. Μην το κάνετε αυτό.»
✨ Η Λίνα κοίταξε τον Φωτεινό.
— «Δεν φοβάμαι», του είπε.
— «Ούτε κι εγώ», απάντησε εκείνος.
✨ Πλησίασαν και φύτεψαν το τριαντάφυλλο στο κέντρο της πλατείας και αμέσως μια έκρηξη φωτός απλώθηκε σε ολόκληρη την πόλη. Ο Άρχοντας της Σιωπής γονάτισε μπροστά τους και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα.
— «Είχα ξεχάσει πώς είναι… να νιώθεις.»
✨ Η Λίνα τον αγκάλιασε και του είπε ότι δεν χρειάζεται να πει τίποτα, γιατί η αγάπη δεν χρειάζεται πάντα λόγια.
🌸 Η Χώρα της Αγάπης
✨ Από τότε, το Τριαντάφυλλο της Καρδιάς άνθιζε κάθε άνοιξη και η πόλη δεν λεγόταν πια Ομίχλη αλλά την ονόμασαν η Χώρα της Αγάπης, γιατί κάθε σοκάκι, κάθε τοίχος, κάθε χαμόγελο είχε μέσα του λίγη από τη μαγεία εκείνης της ημέρας.
✨ Η Λίνα έγινε τραγουδίστρια και τα τραγούδια της ακούγονταν κάθε πρωί στην πλατεία. Ο Φωτεινός έγινε Φύλακας των Ονείρων και ταξίδευε από γειτονιά σε γειτονιά και βοηθούσε τα παιδιά να θυμούνται να πιστεύουν.
✨ Κάθε χρόνο, στην επέτειο της Μεγάλης Άνοιξης, ο Άρχοντας της Σιωπής —που τώρα τον έλεγαν πια Διονύση— φύτευε ένα νέο τριαντάφυλλο στην πλατεία. Είχε γίνει ο κηπουρός της Αγάπης.
✨ Και το πρώτο τριαντάφυλλο; Μεγάλωσε τόσο πολύ που έφτασε ως τον ουρανό. Όποιος το άγγιζε, θυμόταν πως ό,τι κι αν συμβεί…
👉 Η αγάπη βρίσκει πάντα τον δρόμο της.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης