🪄 Σε μια πόλη όπου όλα ήταν μουντά και γκρι, ζούσε ένα κορίτσι γεμάτο φαντασία — η Δέσποινα. Όλοι γύρω της έβλεπαν μόνο καθημερινά πράγματα· εκείνη όμως μπορούσε να δει το φεγγάρι σαν χαμόγελο, τα σύννεφα σαν κάστρα και τις σκιές σαν χορευτές.
Ένα βράδυ, όταν το φεγγάρι έλαμπε περίεργα κόκκινο, βρήκε στο περβάζι του παραθύρου της μια μικρή, λαμπερή μάσκα. Ήταν φτιαγμένη από χίλια χρώματα που άλλαζαν συνέχεια, σαν ουράνιο τόξο ζωντανό.
Η μάσκα της ψιθύρισε:
— «Δέσποινα, εμένα με φοράνε μόνο εκείνοι που έχουν το θάρρος να δείξουν τον αληθινό τους εαυτό. Αν με φορέσεις, θα δεις τον κόσμο όπως πραγματικά είναι.»
Με λίγο δισταγμό, η Δέσποινα την έβαλε. Και τότε… τα πάντα άλλαξαν!
✨ Οι τοίχοι της πόλης άρχισαν να φωτίζουν με μυστικά σύμβολα. Οι δρόμοι έγιναν μονοπάτια από αστέρια. Και οι άνθρωποι γύρω της φορούσαν «μάσκες» που έκρυβαν τα συναισθήματά τους: άλλοι φορούσαν μάσκες λύπης και άλλοι φόβου.
Η Δέσποινα συνειδητοποίησε ότι η μάσκα της δεν της έδινε υπερδύναμη για να πετάει ή να πολεμάει· της έδινε τη δύναμη να βλέπει την αλήθεια.
🌪️ Όμως, εκείνη τη νύχτα ξύπνησε κι ένας παλιός εχθρός της πόλης: η Σκιά της Λήθης. Ήταν ένα πλάσμα που ρουφούσε τα χρώματα από τις καρδιές των ανθρώπων, αφήνοντάς τους άδειους.
Η Σκιά πλησίασε τη Δέσποινα.
— «Κανείς δεν σε πιστεύει. Είσαι απλώς ένα παιδί. Παράτα τα και γύρνα στο κρεβάτι σου.»
Η Δέσποινα ένιωσε τον φόβο να την πλημμυρίζει. Μα τότε, η μάσκα έλαμψε πιο δυνατά και της ψιθύρισε:
— «Η αλήθεια τρομάζει τις σκιές. Δείξε τους ποια είσαι.»
💎 Η Δέσποινα στάθηκε απέναντι στη Σκιά. Δεν είχε σπαθιά ούτε μαγικά ραβδιά. Είχε μόνο τη φωνή της.
Φώναξε με όλη της τη δύναμη:
— «Δεν είμαι μικρή. Είμαι εγώ! Και δεν φοβάμαι να δείξω τα χρώματά μου!»
Η μάσκα άστραψε, και από μέσα της ξεχύθηκαν χίλια χρώματα που σκέπασαν όλη την πόλη. Οι άνθρωποι άρχισαν να βγάζουν τις δικές τους μάσκες λύπης και φόβου, γελώντας και κλαίγοντας αληθινά.
Η Σκιά προσπάθησε να κρυφτεί, μα το φως των χρωμάτων την έκανε να διαλυθεί σαν καπνός.
🌈Το πρωί, η πόλη δεν ήταν πια γκρι. Οι τοίχοι είχαν γεμίσει ζωγραφιές, τα λουλούδια άνθισαν και οι άνθρωποι κοιτούσαν ο ένας τον άλλον στα μάτια.
Η μάσκα στάθηκε ξανά στο χέρι της Δέσποινας.
— «Να θυμάσαι: ο κόσμος χρειάζεται ανθρώπους που να τολμούν να δείξουν τα αληθινά τους χρώματα. Και εσύ, μικρή μου ηρωίδα, είσαι μία από αυτούς.»
Η Δέσποινα χαμογέλασε. Ήξερε πια πως η μαγεία δεν ήταν στη μάσκα, αλλά μέσα της.
🌟 Ηθικό δίδαγμα:
Η αληθινή δύναμη δεν είναι να κρύβεις ποιος είσαι, αλλά να δείχνεις τα χρώματά σου στον κόσμο. Γιατί όταν ένας άνθρωπος τολμάει να είναι αληθινός, δίνει κουράγιο και στους άλλους να κάνουν το ίδιο.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης