🐿️ Στο μεγάλο δάσος των Τεσσάρων Εποχών ζούσε ένας μικρός σκίουρος, ο Μπομπ. Ο Μπομπ ήταν έξυπνος και γρήγορος, μα είχε μια συνήθεια: ό,τι κι αν έκανε, έδινε όλη του την προσοχή σε ένα μόνο πράγμα και ξεχνούσε τα υπόλοιπα.
♦ Μια μέρα, η σοφή κουκουβάγια, η Ορνέλα, κάλεσε όλα τα ζώα στο ξέφωτο. «Σήμερα» είπε, «θα σας δώσω τρεις δοκιμασίες. Όποιος τις περάσει, θα μάθει το μυστικό για να ζήσει πραγματικά χαρούμενος στο δάσος.» Όλα τα ζώα ανυπομονούσαν, και πιο πολύ ο Μπομπ.
🔹 Η πρώτη δοκιμασία – Το βελανίδι
♦ Η κουκουβάγια έδωσε στον Μπομπ ένα χρυσό βελανίδι. «Πρέπει να περπατήσεις όλο το δάσος χωρίς να το χάσεις ούτε στιγμή από τα μάτια σου» του είπε. Ο Μπομπ το έσφιξε στα χέρια του και ξεκίνησε. Κοίταζε μόνο το βελανίδι και πρόσεχε μην του πέσει. Όταν γύρισε, το είχε κρατήσει καλά… αλλά δεν ήξερε τι είχε συμβεί στο δάσος. Δεν είχε δει τα λουλούδια που άνθισαν, ούτε το ουράνιο τόξο που εμφανίστηκε, ούτε άκουσε τα πουλιά που τραγουδούσαν.
♦ «Μπράβο που το φύλαξες» είπε η Ορνέλα, «μα έχασες όλη την ομορφιά γύρω σου.» Ο Μπομπ κατέβασε το κεφάλι.
🔹 Η δεύτερη δοκιμασία – Ο χρόνος
♦ Την επόμενη μέρα, η κουκουβάγια του είπε: «Σήμερα πρέπει να κάνεις τον γύρο του δάσους όσο πιο γρήγορα μπορείς.» Ο Μπομπ έτρεξε σαν τον άνεμο. Πέρασε μέσα από θάμνους, σκαρφάλωσε σε κλαδιά, πήδηξε πέτρες. Όταν επέστρεψε, λαχανιασμένος, καμάρωνε που τα κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ.
♦ Μα η Ορνέλα κούνησε το κεφάλι της: «Ήσουν τόσο βιαστικός που δεν πρόσεξες τίποτα. Δεν μύρισες τα λουλούδια, δεν άκουσες το ποταμάκι, δεν χαιρέτησες τους φίλους σου. Έκανες τον γύρο, αλλά δεν έζησες τη διαδρομή.»
🔹 Η τρίτη δοκιμασία – Τα κλειστά μάτια
♦ Την τρίτη μέρα, η κουκουβάγια έδεσε απαλά τα μάτια του Μπομπ με ένα μαντήλι. «Περπάτησε ξανά όλο το δάσος» του είπε. Ο Μπομπ βάδισε αργά, άκουγε μόνο τα βήματά του και τον άνεμο στα φύλλα. Δεν έβλεπε τα χρώματα, δεν παρατηρούσε τους φίλους του. Όταν γύρισε, δεν είχε να διηγηθεί τίποτα.
♦ Η Ορνέλα τότε χαμογέλασε: «Μπομπ, τώρα το κατάλαβες; Όταν κοιτάς μόνο ένα πράγμα, χάνεις το υπόλοιπο. Όταν βιάζεσαι, δεν χαίρεσαι τη διαδρομή. Κι όταν έχεις τα μάτια σου κλειστά, είναι σαν να μην υπάρχει τίποτα.»
🔹 Το μάθημα του δάσους
♦ Ο Μπομπ έμεινε σιωπηλός. Κοίταξε γύρω του: είδε το φως να περνά μέσα από τα φύλλα, τα πουλιά να πετούν, τα λουλούδια να γέρνουν με τον άνεμο. Πρώτη φορά παρατήρησε πραγματικά το δάσος.
♦ Από τότε, ο Μπομπ έμαθε να ζει αλλιώς. Κρατούσε τα βελανίδια του, μα όχι τόσο σφιχτά που να χάνει τον κόσμο γύρω του. Έτρεχε, μα ήξερε πότε να σταματά και να παίρνει ανάσα. Και πάνω απ’ όλα, περπατούσε με μάτια και καρδιά ανοιχτή.
♦ Έτσι έγινε ο πιο χαρούμενος σκίουρος του δάσους, γιατί έμαθε ότι η ζωή είναι δώρο που το χαίρεσαι μόνο αν δεν ξεχνάς να κοιτάζεις, να νιώθεις και να ζεις κάθε στιγμή.
🌟 Ηθικό δίδαγμα:
Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, ούτε μια μόνο σκέψη. Είναι ένα δάσος γεμάτο θαύματα — και για να τα δεις, χρειάζεται ισορροπία, προσοχή και να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης