Το αγόρι που φώναζε λύκος

🐺 Σε ένα όμορφο χωριό, ανάμεσα σε βουνά και λιβάδια, ζούσε ένα μικρό αγόρι που το έλεγαν Νίκο. Ο Νίκος είχε μια ξεχωριστή δουλειά: κάθε μέρα πήγαινε τα πρόβατα του χωριού για βοσκή.

🌼 Τα λιβάδια ήταν γεμάτα λουλούδια και πεταλούδες. Μα ο Νίκος βαριόταν. Δεν είχε παρέα, δεν είχε παιχνίδια, μόνο πρόβατα. Κι έτσι σκαρφιζόταν πράγματα για να γελάει.

🗣️ Μια μέρα, του ήρθε μια “τρελή” ιδέα.

— Τι θα γινόταν αν φώναζα… Λύκος!;

💨 Ανέβηκε πάνω σε έναν βράχο και φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε:

— Λύκος! Λύκος! Βοήθεια!

🏃‍♂️ Όλοι οι χωρικοί άφησαν τις δουλειές τους και έτρεξαν να τον σώσουν με ξύλα, φτυάρια και σκουπόξυλα. Μα όταν έφτασαν… είδαν τον Νίκο να γελάει.

😂 — Χα,χα… σας κορόιδεψα! Δεν έχει λύκο! είπε ο Νίκος και ξάπλωσε στο γρασίδι από τα γέλια.

😠 Οι χωρικοί θύμωσαν.

— Αυτό δεν είναι αστείο! είπαν. Αν έρθει στ’ αλήθεια λύκος, ποιος θα σε πιστέψει;

🙄 Μα ο Νίκος δεν έδωσε σημασία. Την επόμενη εβδομάδα το ξανάκανε. Πιο δυνατά αυτή τη φορά:

— Λύκοοοος! Ελάτεεεεε!

🏃‍♀️ Οι χωρικοί έτρεξαν πάλι. Και ξανά βρήκαν τον Νίκο να γελά και να κυλιέται στα χόρτα. Αυτή τη φορά ήταν πιο θυμωμένοι.

— Αν συνεχίσεις έτσι, θα σε αφήσουμε μόνο σου, του είπαν και γύρισαν στο χωριό.

🌄 Οι μέρες πέρασαν. Και μια μέρα, πραγματικά εμφανίστηκε ένας λύκος. Ήταν μεγάλος, γκρίζος και πεινασμένος. Τα μάτια του άστραφταν και κοιτούσε τα πρόβατα.

😱 Ο Νίκος τρόμαξε.

— Λύκος! Λύκος! Σας ορκίζομαι! Ελάτε! Θα φάει τα πρόβατα!

🗣️ Φώναζε ξανά και ξανά. Μα… κανείς δεν ήρθε. Κανείς δεν τον άκουγε πια. Κανείς δεν τον πίστευε.

🐏 Ο λύκος πήρε μερικά πρόβατα και χάθηκε στο δάσος. Ο Νίκος έκατσε στο χώμα, μόνος και λυπημένος. Δεν είχε χαθεί μόνο το κοπάδι… είχε χαθεί και η εμπιστοσύνη.

🌙 Όταν γύρισε στο χωριό, ήταν σκυφτός. Είπε την αλήθεια, με μάτια βουρκωμένα:

— Είχα μάθει να λέω ψέματα. Και τώρα… πλήρωσα το τίμημα.

🧓 Ένας σοφός γέροντας τον πλησίασε:

— Θυμήσου, παιδί μου. Η αλήθεια είναι σαν το σχοινί. Αν το κόψεις πολλές φορές, δεν μπορείς να το ξαναδέσεις.

🤝 Από τότε, ο Νίκος δεν ξαναείπε ποτέ ψέματα. Και σιγά σιγά, οι χωρικοί άρχισαν να τον εμπιστεύονται ξανά. Μα το μάθημα αυτό… δεν το ξέχασε ποτέ.

✨ Και έζησαν αυτοί καλά… Και εμείς καλύτερα!!!✨


📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Κύλιση στην κορυφή