Η ωραία κοιμωμένη και το ρολόι του Ονείρου

Στο βασίλειο της Αυγής, γεννήθηκε ένα κορίτσι με μάτια σαν ανατολή και χαμόγελο που έκανε τις παπαρούνες να ανθίζουν. Την ονόμασαν Αουρόρα. Και την αγαπούσαν όλοι. Όλοι… εκτός από μία.

Η Μορβάνα, η νεράιδα της Λήθης, δεν είχε προσκληθεί στη γιορτή. Και όταν ήρθε απρόσκλητη, δεν έφερε δώρο. Έφερε κατάρα:

«Πριν η Αουρόρα κλείσει τα δεκαέξι, θα τρυπήσει το δάχτυλό της και θα βυθιστεί σε αιώνιο ύπνο.»

Μια άλλη νεράιδα, η Νερίνα, δεν μπόρεσε να ακυρώσει την κατάρα. Μονάχα να τη γλυκάνει:

«Ο ύπνος θα είναι όνειρο και θα λυθεί μονάχα όταν κάποιος την ονειρευτεί…»

Όταν η Αουρόρα έγινε δεκαέξι, όλοι νόμιζαν πως η κατάρα είχε ξεχαστεί. Μα ένα παλιό, σκονισμένο αδράχτι σε έναν πύργο περίμενε. Και η μοίρα, σαν νήμα, την οδήγησε εκεί.

Η Αουρόρα τρυπήθηκε και κοιμήθηκε. Μα δεν έσβησε. Το σώμα της ξεκουραζόταν, μα το πνεύμα της πετούσε. Στον ύπνο της, περπατούσε σε δάση από αστέρια, μιλούσε με πεταλούδες που ήξεραν τα μυστικά του κόσμου και κρατούσε πάντα στο χέρι της ένα μικρό ρολόι.Το Ρολόι του Ονείρου.

Πέρασαν χρόνια. Το κάστρο καλύφθηκε από αγριολούλουδα και κισσό. Όλοι ξέχασαν. Ή σχεδόν όλοι.

Ένας νεαρός ζωγράφος, ο Έλιο, που ζωγράφιζε όνειρα αντί για τοπία, άκουσε ένα από τα παλιά τραγούδια για την κοιμισμένη πριγκίπισσα. Κάθε βράδυ, στον ύπνο του, έβλεπε ένα κορίτσι μέσα σε φως. Κάθε φορά, εκείνη του ψιθύριζε:

«Πρόσεξε το ρολόι. Αν το ονειρευτείς… θα ξυπνήσω.»

Ένα βράδυ, ο Έλιο ζωγράφισε ένα πίνακα. Μια κοπέλα μέσα σε μια γυάλινη αίθουσα, που κρατούσε ένα μικρό ρολόι και χαμογελούσε.

Την ίδια νύχτα, τα αγκάθια γύρω από το κάστρο μαράθηκαν.Η Αουρόρα άνοιξε τα μάτια της. Το ρολόι στο χέρι της είχε σταματήσει και η καρδιά της ξανάρχισε να χτυπά δυνατά.

Ο Έλιο δεν ήταν πρίγκιπας. Ήταν κάποιος που την είδε με τα μάτια της ψυχής. Που δεν τη φίλησε, ούτε τη διεκδίκησε. Μόνο τη φαντάστηκε και τη θυμήθηκε.

Η Αουρόρα ξύπνησε για να ζήσει, όχι για να ανήκει σε κανέναν.

Και κάθε φορά που κάποιος βλέπει ένα παράξενο ρολόι στα όνειρά του, κάπου, κάποιο ξεχασμένο παραμύθι ξαναγεννιέται.

✨ Τέλος


📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Κύλιση στην κορυφή