🌥️Κάποτε, ψηλά σε ένα βουνό που μιλούσε με τον ουρανό, ζούσε μια παράξενη μάγισσα. Δεν έφτιαχνε φίλτρα, ούτε πετούσε με σκουπόξυλο. Καθόταν κάθε μέρα στον κήπο της με ένα τεράστιο ασημένιο αδράχτι και έπλεκε σύννεφα.
♦ Όταν έπλεκε χαρούμενα σύννεφα, αυτά γίνονταν άσπρα και απαλά σαν μαλλί της γριάς και έφερναν γέλια στα παιδιά.
Όταν έπλεκε λυπημένα σύννεφα, αυτά γίνονταν μαύρα σκοτεινά και βαριές σταγόνες έπεφταν σαν δάκρυα.
Κι όταν έπλεκε θυμωμένα σύννεφα, ο ουρανός γέμιζε καταιγίδες και κεραυνούς.
♦ Ένα μικρό παιδί, ο Νικόλας, ανέβηκε μια μέρα στο βουνό. Ήθελε να βρει ποιος κρύβεται πίσω από τον ουρανό που άλλαζε τόσο γρήγορα. Όταν είδε τη μάγισσα να πλέκει με τις βελόνες της, έμεινε άφωνος.
– «Γιατί πλέκεις σύννεφα;» τη ρώτησε.
– «Γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη απ’ όλα τα συναισθήματα,» απάντησε εκείνη. «Το φως, τη βροχή, ακόμα και τις καταιγίδες. Κάθε σύννεφο είναι το συναίσθημα κάποιου ανθρώπου που ανεβαίνει στον ουρανό.»
♦ Ο Νικόλας κάθισε δίπλα της και την παρακολουθούσε. Είδε ότι όταν οι άνθρωποι γελούσαν, εκείνη έπλεκε λευκά, αφράτα σύννεφα. Όταν οι άνθρωποι έκλαιγαν, τα σύννεφα γίνονταν γκρίζα και έσταζαν βροχή. Κι όταν οι άνθρωποι θύμωναν, το αδράχτι της έπλεκε σύννεφα γεμάτα αστραπές.
♦ «Δηλαδή… εμείς φτιάχνουμε τον ουρανό;» ρώτησε με μάτια ορθάνοιχτα.
– «Ακριβώς,» είπε η μάγισσα. «Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε φόβος ταξιδεύει και γίνεται σύννεφο. Ο ουρανός είναι ο καθρέφτης της καρδιάς μας.»
♦ Ο Νικόλας έμεινε σιωπηλός. Ύστερα, έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό παιχνίδι, το αγαπημένο του. Το σήκωσε ψηλά και γέλασε δυνατά, με γέλιο αληθινό, καθαρό. Και τότε, η μάγισσα έπλεξε το πιο όμορφο σύννεφο που είχε φτιάξει ποτέ: ένα σύννεφο-ουράνιο τόξο.
♦ «Αυτό είναι δικό σου δώρο στον ουρανό,» του είπε. «Κάθε φορά που γελάς με την καρδιά σου, ο κόσμος γίνεται πιο φωτεινός.»
♦ Από τότε, ο Νικόλας κάθε φορά που κοιτούσε τον ουρανό, θυμόταν τη μάγισσα. Ήξερε πως τα δικά του συναισθήματα, όπως και όλων των ανθρώπων, έπλεκαν τον ουρανό της γης.
♦ Κι έτσι, έμαθε να γελάει πιο συχνά, να μην κρατάει μέσα του τη λύπη και να μη φοβάται τις καταιγίδες. Γιατί όλα τα σύννεφα έχουν θέση στη ζωή μας, μα εκείνα που φτιάχνονται από αγάπη και χαρά είναι τα πιο δυνατά.
✨ Ηθικό δίδαγμα:
Όπως τα σύννεφα πλάθουν τον ουρανό, έτσι και τα συναισθήματά μας πλάθουν τον κόσμο. Αν γεμίζουμε την καρδιά μας με αγάπη και γέλιο, ο ουρανός μας θα είναι πάντα πιο φωτεινός.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης
Όταν έφθασα στο σημείο που ο Νικόλας έβγαλε το μικρό παιχνίδι και αφού το σήκωσε ψηλά γέλασε δυνατά, μου’φυγε ένα δάκρυ. Συγκινήθηκα! Άραγε τι είδους σύννεφο έπλεξε τώρα η μάγισσα;
Υπέροχο! Συγχαρητήρια!
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου 🌹
Είναι τόσο όμορφο να βλέπω πως το παραμύθι άγγιξε την ψυχή σας…
Αυτή είναι η αληθινή μαγεία των ιστοριών ✨