🌞🌙✨ Μια φορά κι έναν καιρό, ψηλά στον ουρανό, ζούσαν ο Ήλιος, το Φεγγάρι και τα Αστέρια. Όλοι τους είχαν μια αποστολή: να φωτίζουν τον κόσμο. Ο Ήλιος το πρωί, το Φεγγάρι το βράδυ, και τα Αστέρια… όταν κανείς δεν τα περίμενε.
✿ Ο Ήλιος ήταν ζεστός και γελαστός. Αγαπούσε να ξυπνά τα παιδιά, να λούζει τα λουλούδια και να κάνει τα ποτάμια να λαμπυρίζουν.
— «Είμαι ο πιο σημαντικός!» έλεγε συχνά.
«Χωρίς εμένα, όλα θα ήταν σκοτεινά!»
✿ Το Φεγγάρι όμως ήταν ήρεμο και σοφό.
— «Χωρίς εμένα, τα όνειρα δεν θα μπορούσαν να ταξιδεύουν. Οι ιστορίες δεν θα είχαν σιωπή…» απαντούσε γλυκά.
✿ Τα Αστέρια δεν μιλούσαν πολύ. Έπαιζαν στον ουρανό σαν παιδιά, έκαναν σβούρες και σχημάτιζαν φιγούρες που μόνο τα μάτια των ονειροπόλων μπορούσαν να δουν.
✿ Μια μέρα, τσακώθηκαν.
— «Όλοι χρειάζονται εμένα!» φώναξε ο Ήλιος.
— «Όχι, εμένα!» είπε το Φεγγάρι.Τα Αστέρια… έσβησαν, κρύφτηκαν.
✿ Και τότε, η Γη σκοτείνιασε. Τα παιδιά δεν ήξεραν πότε να ξυπνήσουν. Οι γονείς δεν ήξεραν πότε να κοιμηθούν. Τα όνειρα χάθηκαν και ο κόσμος μπερδεύτηκε.
✿ Τότε εμφανίστηκε ένα μικρό φως. Ήταν ένα παιδί που είχε ζωγραφίσει έναν ουρανό σε ένα χαρτί: με έναν Ήλιο, ένα Φεγγάρι και χιλιάδες Αστέρια μαζί.
✿ Το παιδί σήκωσε τη ζωγραφιά του ψηλά και φώναξε:
— «Όλοι σας χρειαζόμαστε! Μαζί είστε τέλειοι!»
✿ Ο Ήλιος δάκρυσε από φως. Το Φεγγάρι έστειλε ένα ασημένιο χαμόγελο. Τα Αστέρια ξαναβγήκαν, χορεύοντας πάνω από την καρδιά του παιδιού.
✿ Από τότε, υποσχέθηκαν να μη μαλώσουν ξανά. Ο καθένας είχε τον χρόνο του, τον ρόλο του, τη μοναδική του λάμψη.
✿ Και έτσι, κάθε πρωί, ο Ήλιος χαιρετά τον κόσμο. Κάθε βράδυ, το Φεγγάρι κρατά το χέρι των ονείρων. Και τα Αστέρια… ψιθυρίζουν στα παιδιά:
«Μη φοβάσαι το σκοτάδι. Είμαστε εδώ, κρυμμένοι στο φως.»
🌟 Τέλος – για όλα τα παιδιά που κοιτούν τον ουρανό και ξέρουν ότι τίποτα δεν λάμπει μόνο του.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης