🎩 Μια ηλιόλουστη μέρα, η μικρή Αλίκη καθόταν κάτω από ένα δέντρο, δίπλα σε ένα λιβάδι γεμάτο μαργαρίτες. Η αδελφή της διάβαζε ένα σοβαρό βιβλίο, χωρίς εικόνες ή φαντασία. Η Αλίκη βαριόταν. Κοίταζε τα σύννεφα που άλλαζαν σχήματα και περίμενε κάτι μαγικό να συμβεί.
✦ Ξαφνικά, ένα λευκό κουνέλι με ρολόι στο χέρι πέρασε τρέχοντας μπροστά της!«Ωχ, ωχ! Θα αργήσω!» φώναξε, και έτρεξε προς έναν θάμνο. Η Αλίκη πετάχτηκε όρθια.
«Ένα κουνέλι με ρολόι;» ψιθύρισε και το ακολούθησε.
✦ Το κουνέλι πήδηξε μέσα σε μια τρύπα στη ρίζα ενός δέντρου — και η Αλίκη, χωρίς δεύτερη σκέψη, πήδηξε πίσω του. Κι άρχισε να πέφτει… και να πέφτει… και να πέφτει! Όχι σαν σε όνειρο, αλλά αληθινά, μέσα από έναν σκοτεινό και ατελείωτο σωλήνα, γεμάτο περίεργα ράφια, βιβλία, κούπες τσαγιού και πίνακες που αιωρούνταν.
✦ Όταν προσγειώθηκε απαλά σε ένα χαλί, βρέθηκε σε μια μικρή αίθουσα με πολλές πόρτες. Όλες ήταν κλειστές. Εκεί βρήκε ένα μικροσκοπικό χρυσό κλειδί και ένα μπουκαλάκι που έγραφε “Πιες με”.
✦ Η Αλίκη το ήπιε — και άρχισε να μικραίνει! Ήταν τώρα μικροσκοπική σαν ποντικάκι. Μπόρεσε να περάσει μέσα από μια μικρή πόρτα και μπήκε σε έναν μαγικό κήπο με πολύχρωμα λουλούδια που μιλούσαν και πουλιά που πετούσαν ανάποδα.
✦ Εκεί είδε ξανά το Λευκό Κουνέλι, αλλά πριν το φτάσει, συνάντησε μια κάμπια που κάπνιζε ναργιλέ πάνω σε ένα μανιτάρι. Η κάμπια μιλούσε αργά και της έδωσε μια συμβουλή:
«Αν δεν ξέρεις πού θέλεις να πας… κάθε δρόμος θα σε πάει εκεί.»
✦ Η Αλίκη συνέχισε και βρέθηκε σε ένα αλλόκοτο τσάι-πάρτι με έναν λαγό με ένα περίεργο καπέλο και ένα ποντίκι που κοιμόταν μέσα στην τσαγιέρα! Ήταν όλοι τρελοί, αλλά ευγενικοί. Ο χρόνος εκεί είχε σταματήσει — κυριολεκτικά! Ήταν πάντα 5 το απόγευμα, και πάντα ώρα για τσάι.
✦ Πιο πέρα, είδε μια γάτα με ροζ και μωβ ρίγες και ένα μεγάλο χαμόγελο που την έλεγαν Τσέσαϊρ. Εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν όπως ήθελε, αφήνοντας πίσω μόνο το χαμόγελό της.
«Όλοι εδώ είναι τρελοί,» της είπε.
«Εγώ είμαι τρελή,εσύ είσαι τρελή. Αλλιώς, δεν θα ήσουν εδώ.»
✦ Τελικά, η Αλίκη έφτασε στο παλάτι της Βασίλισσας Καρδιάς, που φώναζε συνεχώς:
«Να της κοπεί το κεφάλι!» για το παραμικρό. Έπαιξαν όλοι μαζί ένα περίεργο παιχνίδι κρίκετ όπου για ρόπαλα είχαν φλαμίνγκο και σκαντζόχοιρους για μπάλες.
✦ Όμως η Αλίκη δεν φοβήθηκε. Σήκωσε το ανάστημά της και είπε δυνατά:
«Είστε απλώς μια τράπουλα!»
Και τότε οι φύλακες, οι στρατιώτες, οι αυλικοί — όλοι άρχισαν να γίνονται… χαρτιά που πετούσαν στον αέρα!
✦ Ξαφνικά, όλα γύρω της σκοτείνιασαν, κι έπειτα… άνοιξε τα μάτια της. Ήταν πάλι κάτω από το δέντρο, με την αδελφή της να διαβάζει. Είχε ονειρευτεί;
✦ Η Αλίκη χαμογέλασε. Ίσως ναι… ίσως όχι. Μα ήξερε πως είχε ζήσει μια μαγική περιπέτεια. Και από εκείνη τη μέρα, έβλεπε τον κόσμο με μάτια που ψάχνουν το θαυμαστό — πίσω από κάθε τσάι, κάθε λουλούδι, κάθε κουνέλι.
📜 Παραμύθι & εικόνα: © fairytalesworld.com
Για προσωπική χρήση μόνο – Απαγορεύεται η εμπορική αναδημοσίευση χωρίς άδεια.
Δες τους Όρους Χρήσης